На неделната трка за Големата Награда на Канада победник беше Макс Верстапен, следен од Фернандо Алонсо и Луис Хамилтон на подиумот.
Најдобрите тројца во Монтреал делат комбинирани 176 Гранд При победи и 11 титули во светскиот шампионат, што ги натера некои да сугерираат дека ова е најлегендарниот подиум во историјата на Ф1.
Имајќи го ова на ум, низ архивите на Формула 1 може да се најдат некои други значајни триа кои се искачиле на подиумот.
Европско ГП 2012 – Алонсо, Раиконен, Шумахер
Последната трка на Ф1 во Валенсија беше вистинска класика, при што локалниот херој Фернандо Алонсо се искачи низ теренот од 11то место на гридот за да донесе емотивна победа за Ферари.
Светскиот шампион од 2007 година Кими Раиконен заврши на второто место за Лотус, но поголема приказна беше тоа што Михаел Шумахер беше трет за Мерцедес, а седумкратниот светски шампион го освои својот прв подиум од неговото враќање во Ф1 во 2010 година по три години отсуство.
На триото не им беше непознато да се видат ниту на подиумот, бидејќи исто така ги пополнија првите три места на Гранд При на Франција во 2005 година, Британија и Канада следната година.
2007 Голема Награда на Австралија – Раиконен, Алонсо, Хамилтон
Сличен состав како претходниот, но со новокрунисаниот двоен светски шампион Алонсо кој се пресели од Рено во Мекларен, заземајќи го местото на Раиконен кој премина во Ферари.
Третото место на подиумот го пополни тогашниот дебитант Луис Хамилтон, а британецот го имаше своето деби во Ф1 како тимски колега на Алонсо.
Тројцата се бореа за титулата цела сезона, а истата година го делеа подиумот и во Малезија, Силверстон и Монца.
На две трки до крајот, се чинеше дека Хамилтон ќе ја освои титулата како дебитант во светскиот шампионат, но додека тој и Мекларен се мачеа на последните две трки од годината, Раиконен ја освои својата единствена светска титула за само еден поен пред двојката на Мекларен, во една од најблиските завршници во историјата на Ф1.
Шпанско ГП 1993 – Прост, Сена, Шумахер
Тројцата возачи на овој подиум на крајот ќе бидат одговорни за вкупно 14 титули во светското првенство.
Овој подиум претставуваше нешто како предавање на факелот, бидејќи додека Ален Прост и Аиртон Сена беќе беа етаблирани ѕвезди, во овој момент, Михаел Шумахер беше на почетокот на својата славна кариера, но допрва требаше да освои некое од неговите седум светски првенства.
Имено, ова ќе биде единствената прилика овие три легенди да застанат заедно на подиум, правејќи ја трката во Шпанија во 1993 година нешто како колекционерски спомен во Ф1.
1984 Гранд При на Португалија – Прост, Лауда, Сена
Навраќајќи се речиси една деценија наназад, повторно ги наоѓаме Прост и Сена, но овој пат им се придружи Ники Лауда.
На последната трка од сезоната во 1984 година Лауда го освои својот трет и последен светски шампионат со само половина поен пред Прост, во најблиската завршница на титулата во историјата на Ф1.
Овој подиум беше забележлив по тоа што имаше тројца возачи во различни фази во нивните кариери: Лауда дојде до крајот на својата во Формула 1, Прост ќе ужива во своите најдобри години и дебитантот Сена ќе се наметна како следниот великан во спортот.
1963 Британско ГП – Кларк, Суртис, Хил
Во деновите пред мазни гуми, монококната шасија и со речиси секоја отстапка за безбедноста, Џим Кларк стоеше со глава и раменици над останатите, а шкотланѓанецот лесно стигна до типично доминантната победа во Силверстон во неговата прва од двете години како шампион.
Зад него на подиумот беа Џон Суртис, единствениот човек кој освоил светски титули на две тркала и на четири тркала, и Греам Хил, двократен светски шампион во Ф1 и единствениот човек кој некогаш ја освоил легендарната Тројна Круна во моторспортот, што го прави ова навистина легендарен Ф1 подиум.